Modlitwa uwielbienia
Uwielbienie jest tą formą modlitwy, w której człowiek najbardziej bezpośrednio uznaje, iż Bóg jest Bogiem. Wysławia Go dla Niego samego, oddaje Mu chwałę nie ze względu na to, co On czyni, ale dlatego że ON JEST. Uczestniczy w szczęściu serc czystych, które kochają Go w wierze, zanim ujrzą Go w chwale” (KKK 2639).
Uwielbienie to patrzenie na Boga, przylgnięcie do Niego, zachwycenie się Nim. To postawienie Go w centrum. To przywrócenie należnego Mu miejsca. To uznanie, że tron, władza i panowanie niepodzielnie należą do Niego.
Wiele osób utożsamia modlitwę uwielbienia z emocjonalnym śpiewem i wzniesionymi do góry rękami. Tymczasem uwielbienie to styl życia. To stawanie się żywą ofiarą. Chcemy wielbić Jezusa nieustannie, w porę i nie w porę, w radości i smutku, w dzień i noc. Stale. Bo Bóg nigdy, ani na moment nie przestaje być godzien.
Post Oblubieńczy
Pościmy jeden raz w tygodniu o samej wodzie, od wschodu do zachodu słońca. Nie towarzyszą temu żadne intencje ani wstawiennictwo. Pościmy tylko i wyłącznie ze względu na Chrystusa. To pewien wyraz naszej tęsknoty i smutku, że Oblubieńca nie ma z nami. W tym dniu naszym pokarmem staje się Słowo Boga.
Straż nocna
Straż nocna, to rodzaj modlitewnej warty. Rezygnujemy ze snu, aby czuwać, aby wypatrywać nadchodzącego Oblubieńca, aby być z Nim i wielbić Go w każdej porze. Jest to także czas szczególnego wstawiennictwa, przypominania Bogu o Jego obietnicach, nasłuchiwania Jego Słowa. Czuwamy, aby nie ulec pokusie, by się nie zachwiać w godzinie próby.
Słowo Boże
Mówiąc o modlitwie nie mamy na myśli wyuczonych formułek i konkretnych słów, ale głęboką osobistą relację z Bogiem. Relację naznaczoną intymnością, bliskością, czułością. To doświadczanie bycia kochanym przez Boga i odpowiadanie miłością. To spotkanie serc. To pozwalanie Bogu, by w nas działał i odnawiał nas każdego dnia mocą Ducha Świętego. To poznawanie Boga, trwanie w Jego Słowie, przylgnięcie do Ewangelii i życie nią na co dzień.
Dzieła miłosierdzia
Wiara wyraża się w uczynkach. Pan Bóg zaprasza nas i prowadzi do ludzi poranionych, złamanych, skrzywdzonych, zwłaszcza dotkniętych problemem bezdomności. Nie tylko chcemy się za nich modlić, ale być obok nich, być z nimi, towarzyszyć, pomagać jak umiemy.
Stąd angażujemy się w różne akcje i dzieła, które niosą konkretną, także materialną pomoc.
